نحوه بستن حساب ها در حسابداری + ۸ مزایای آن
قبل از آموزش نحوه بستن حساب ها در حسابداری + ۸ مزایای آن باید به این نکته توجه کنید که در هفته های پایانی سال دغدغه مدیران مالی گزارش گیری سریع و صحیح از حساب ها و در نهایت بستن حساب ها در حسابداری می باشد. مدیران مالی عموما به گزارشات اکتفا نکرده و از چندین فایل کنترلی برای رسیدن به مانده های درست و ثبت سندهای اصلاحی استفاده می کنند.
تصور کنید گزارشات ماتریسی توسط یک پایگاه داده از پیش آماده هستند و می توانید با خیالی آسوده به مانده حساب ها اعتماد کرده و ثبت سند اختتامیه بزنید. در این مقاله در ابتدا در مورد ماهیت ها و مفاهیم حساب ها و چرایی بستن حساب ها در حسابداری صحبت می کنیم و در نهایت به این سوال پاسخ می دهیم که چرا نرم افزار حسابداری پایا بهترین ابزار در ارائه گزارشات مالی و عملیات ببستن حساب ها در حسابداری محسوب می شود.
تعریف انواع حساب ها در حسابداری
در حسابداری، انواع مختلف حساب‌ها برای دسته‌بندی و رصد تراکنش‌های مالی مورد استفاده قرار می‌گیرند. این انواع حساب‌ها به صورت کلی شامل حساب‌های دارایی، بدهی، حقوق صاحبان سرمایه و هزینه‌ها می‌شوند.
در حسابداری، حساب ها به دسته های مختلفی تقسیم می شوند که هر کدام کاربرد و ویژگی های خاص خود را دارند.
برخی از مهمترین انواع حساب ها در حسابداری
حساب های دائمی (ترازنامه ای):
این نوع حساب ها در پایان هر دوره مالی بسته نمی شوند و مانده آنها به دوره بعد منتقل می شود.
حساب های موقت (سود و زیانی):
این نوع حساب ها در پایان هر دوره مالی بسته می شوند و مانده آنها به دوره بعد منتقل نمی شود.
- حساب های تفصیلی:
این نوع حساب ها برای ارائه جزئیات بیشتر در مورد یک حساب کل ایجاد می شوند. به عنوان مثال، حساب “حساب های دریافتنی” می تواند به حساب های تفصیلی “حساب های دریافتنی از مشتریان” و “حساب های دریافتنی از اشخاص ثالث” تفکیک شود.
- حساب های معین:
این نوع حساب ها بین حساب های کل و حساب های تفصیلی قرار دارند و دسته بندی کلی تری از حساب ها را ارائه می دهند. به عنوان مثال، حساب “دارایی های جاری” می تواند به حساب های معین “پول نقد”، “حساب های دریافتنی” و “موجودی کالا” تفکیک شود.
- حساب های گروهی:
این نوع حساب ها دسته بندی وسیع تری از حساب ها را ارائه می دهند و در بالاترین سطح طبقه بندی حساب ها قرار دارند. به عنوان مثال، حساب “دارایی ها” می تواند به حساب های گروهی “دارایی های جاری” و “دارایی های غیر جاری” تفکیک شود.
نکاتی در مورد انواع حساب ها:
- هر حساب دارای یک کد منحصر به فرد است که برای شناسایی آن استفاده می شود.
حساب ها به دو طرف بدهکار و بستانکار تقسیم می شوند.
ثبت رویدادهای مالی در حساب ها با استفاده از دو طرف بدهکار و بستانکار انجام می شود.
جمع آوری اطلاعات حساب ها در قالب صورت های مالی انجام می شود.
آشنایی با انواع حساب ها در حسابداری برای درک بهتر عملکرد مالی یک شرکت یا سازمان ضروری است.
حساب های دائمی در حسابداری
حساب های دائمی (ترازنامه ای):
حساب های دائمی نوعی از حساب ها در حسابداری هستند که مانده آنها در پایان هر دوره مالی بسته نمی شود و به دوره بعد منتقل می شود. به عبارت دیگر، این حساب ها نشان دهنده وضعیت مالی بلندمدت یک شرکت یا سازمان هستند.
انواع حساب های دائمی در حسابداری:
- دارایی ها: شامل پول نقد، حساب های دریافتنی، موجودی کالا، تجهیزات و …
- بدهی ها: مانند حساب های پرداختنی، وام ها و …
- سرمایه: شامل سرمایه اولیه و سود انباشته
ویژگی های حساب های دائمی در حسابداری:
- در ترازنامه درج می شوند.
- در پایان هر دوره مالی بسته نمی شوند.
- مانده آنها به دوره بعد منتقل می شود.
- برای تجزیه و تحلیل وضعیت مالی بلندمدت شرکت یا سازمان مورد استفاده قرار می گیرند.
اهمیت حساب های دائمی در حسابداری:
- ارائه اطلاعات در مورد وضعیت مالی بلندمدت شرکت یا سازمان
- کمک به تصمیم گیری های مالی
- ارزیابی عملکرد شرکت یا سازمان
- محاسبه ارزش خالص شرکت یا سازمان
مثالی از حساب های دائمی در حسابداری:
حساب “پول نقد” یک حساب دائمی است. در پایان هر دوره مالی، مانده این حساب نشان دهنده مقدار پول نقدی است که شرکت یا سازمان در اختیار دارد. این مانده به دوره بعد منتقل می شود و در ترازنامه درج می شود.
حساب‌های دائمی یکی از دو نوع حساب‌های است که در حسابداری مورد استفاده قرار می‌گیرد. حساب‌های دائمی به عنوان مخزنی برای ثبت تراکنش‌های مالی و اقتصادی در یک سازمان یا شرکت عمل می‌کنند و برای مدت طولانی تغییر نمی‌کنند. این حساب‌ها اطلاعات مالی اصلی را برای مدیران و سایر مخاطبان مالی فراهم می‌کنند.
ویژگی‌های اصلی حساب‌های دائمی عبارتند از:
ثبت مداوم تراکنش‌ها: حساب‌های دائمی به طور مداوم تراکنش‌های مالی را ثبت می‌کنند. این تراکنش‌ها ممکن است از طریق واریزها، برداشت‌ها، فروش، خرید، هزینه‌ها و درآمدها صورت بگیرد.
پایداری و ثبات: حساب‌های دائمی تغییرات زیادی را تجربه نمی‌کنند و برای مدت طولانی نسبت به ساختار و ماهیت خود پایدار می‌مانند.
استفاده در دوره‌های مالی متعدد: اطلاعات ثبت شده در حساب‌های دائمی معمولاً برای چندین دوره مالی قابل استفاده و باقی می‌مانند. این امر به مدیران امکان می‌دهد تا تغییرات و تحولات را در طول زمان مشاهده و تحلیل کنند.
اهمیت در تهیه گزارش‌های مالی: حساب‌های دائمی اطلاعات اساسی را برای تهیه گزارش‌های مالی ارائه می‌دهند. این گزارش‌ها برای مدیران، سرمایه‌گذاران، بانک‌ها و دیگر اشخاصی که به وضعیت مالی شرکت علاقه‌مند هستند، حائز اهمیت می‌باشند.
معمولاً حساب‌های دائمی شامل حساب‌هایی مانند حساب‌های دارایی، حساب‌های بدهی، حساب‌های حقوق صاحبان سرمایه، هزینه‌ها و درآمدها می‌شوند.
حساب های موقت در حسابداری
حساب های موقت (سود و زیانی):
حساب های موقت نوعی از حساب ها در حسابداری هستند که مانده آنها در پایان هر دوره مالی بسته می شود و به دوره بعد منتقل نمی شود. به عبارت دیگر، این حساب ها نشان دهنده عملکرد مالی کوتاه مدت یک شرکت یا سازمان در طول یک دوره مالی خاص هستند.
انواع حساب های موقت در حسابداری:
- درآمدها: مانند فروش کالا، سود دریافتی از سپرده ها و …
- هزینه ها: مانند حقوق و دستمزد، اجاره، خرید مواد اولیه و …
ویژگی های حساب های موقت در حسابداری:
- در ترازنامه درج نمی شوند.
- در پایان هر دوره مالی بسته می شوند.
- مانده آنها به دوره بعد منتقل نمی شود.
- برای تجزیه و تحلیل عملکرد مالی کوتاه مدت شرکت یا سازمان در طول یک دوره مالی خاص مورد استفاده قرار می گیرد.
اهمیت حساب های موقت در حسابداری:
- ارائه اطلاعات در مورد عملکرد مالی کوتاه مدت شرکت یا سازمان در طول یک دوره مالی خاص
- کمک به تصمیم گیری های مالی
- ارزیابی سودآوری شرکت یا سازمان
- محاسبه مالیات
مثالی از حساب های موقت در حسابداری:
حساب “فروش” یک حساب موقت است. در پایان هر دوره مالی، مانده این حساب نشان دهنده مقدار فروش شرکت یا سازمان در طول دوره مالی است. این مانده بسته می شود و به دوره بعد منتقل نمی شود.
حساب‌های موقت نوع دیگری از حساب‌ها در حسابداری هستند که برای ثبت تراکنش‌های مالی و اقتصادی در یک دوره مالی خاص استفاده می‌شوند. این حساب‌ها معمولاً در پایان هر دوره مالی صفر می‌شوند و اطلاعات مربوط به آنها به حساب‌های دائمی انتقال می‌یابد. حساب‌های موقت به عنوان وسیله‌ای برای تهیه گزارش‌های مالی و تعیین سود یا زیان در یک دوره زمانی خاص استفاده می‌شوند.
ویژگی‌های اصلی حساب‌های موقت عبارتند از:
محدودیت دوره زمانی: حساب‌های موقت فقط برای یک دوره زمانی خاص معتبر هستند، به عبارت دیگر، تراکنش‌های مربوط به یک سال مالی یا دوره مالی خاصی را ثبت می‌کنند.
تمرکز بر درآمدها و هزینه‌ها: حساب‌های موقت عمدتاً برای ثبت درآمدها و هزینه‌ها در طول یک دوره مالی استفاده می‌شوند. این اطلاعات در نهایت برای محاسبه سود یا زیان خالص در آن دوره استفاده می‌شوند.
بازنمایی گزارش مالی: اطلاعات ثبت شده در حساب‌های موقت در نهایت برای تهیه گزارش مالی مورد استفاده قرار می‌گیرند. این گزارش‌ها شامل صورت سود و زیان و سایر گزارش‌های مالی مربوط به دوره مالی موردنظر می‌شوند.
تسهیل تجزیه و تحلیل مالی: استفاده از حساب‌های موقت به مدیران و مالکان شرکت کمک می‌کند تا عملکرد مالی در یک دوره زمانی خاص را تحلیل کنند و تصمیم‌گیری‌های مناسب را برای آینده بگیرند.
معمولاً حساب‌های موقت شامل حساب‌هایی مانند درآمدها، هزینه‌ها، سود و زیان مالی، و موارد مشابه می‌شوند.
تفاوت بین حساب های دائمی و موقت در حسابداری
حساب های دائمی و موقت دو نوع حساب اصلی در حسابداری هستند که در نحوه انتقال مانده آنها به دوره بعد تفاوت دارند.
حساب های دائمی:
- مانده آنها در پایان هر دوره مالی به دوره بعد منتقل می شود.
- در ترازنامه درج می شوند.
- شامل حساب های دارایی ها، بدهی ها و سرمایه می شوند.
- برای تجزیه و تحلیل وضعیت مالی بلندمدت شرکت یا سازمان مورد استفاده قرار می گیرد
حساب های موقت:
- مانده آنها در پایان هر دوره مالی بسته می شود و به دوره بعد منتقل نمی شود.
- در ترازنامه درج نمی شوند.
- شامل حساب های درآمدها و هزینه ها می شوند.
- برای تجزیه و تحلیل عملکرد مالی کوتاه مدت شرکت یا سازمان در طول یک دوره مالی خاص مورد استفاده قرار می گیرد
خلاصه ای از تفاوت های بین حساب های دائمی و موقت
ویژگی | حساب های دائمی | حساب های موقت |
انتقال مانده | به دوره بعد منتقل می شود | بسته و به دوره بعد منتقل نمی شود |
درج در ترازنامه | بله | خیر |
انواع حساب ها | دارایی ها، بدهی ها، سرمایه | درآمدها، هزینه ها |
کاربرد | تجزیه و تحلیل وضعیت مالی بلندمدت | تجزیه و تحلیل عملکرد مالی کوتاه مدت |
مثال:
حساب “پول نقد” یک حساب دائمی است. مانده این حساب در پایان هر دوره مالی نشان دهنده مقدار پول نقدی است که شرکت یا سازمان در اختیار دارد. این مانده به دوره بعد منتقل می شود و در ترازنامه درج می شود.
حساب “فروش” یک حساب موقت است. مانده این حساب در پایان هر دوره مالی نشان دهنده مقدار فروش شرکت یا سازمان در طول دوره مالی است. این مانده بسته می شود و به دوره بعد منتقل نمی شود.
تفاوت‌های اساسی بین حساب‌های دائمی و موقت در حسابداری به شرح زیر است:
مدت زمان معتبری:
- حساب‌های دائمی: این حساب‌ها برای مدت زمان نامحدودی معتبر هستند و تغییرات زیادی در آنها رخ نمی‌دهد.
- حساب‌های موقت: این حساب‌ها فقط برای یک دوره زمانی خاص معتبر هستند و پس از پایان دوره مالی، صفر می‌شوند.
نوع تراکنش‌ها:
- حساب‌های دائمی: این حساب‌ها تمامی تراکنش‌های مالی و اقتصادی شرکت را ثبت می‌کنند، از جمله تراکنش‌های روزمره، سرمایه‌گذاری، و تغییرات مالکیت.
- حساب‌های موقت: این حساب‌ها عمدتاً برای ثبت درآمدها، هزینه‌ها، سود و زیان مالی در یک دوره زمانی خاص استفاده می‌شوند.
استفاده در تهیه گزارش‌های مالی:
- حساب‌های دائمی: اطلاعات ثبت شده در این حساب‌ها به منظور تهیه گزارش‌های مالی و تحلیل مالی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
- حساب‌های موقت: اطلاعات ثبت شده در این حساب‌ها نیز برای تهیه گزارش‌های مالی، به ویژه صورت سود و زیان، و محاسبه سود یا زیان خالص در یک دوره زمانی معین استفاده می‌شود.
ترتیب معتبری:
- حساب‌های دائمی: این حساب‌ها دائماً برای نمایش وضعیت مالی و عملکرد شرکت معتبر هستند.
- حساب‌های موقت: این حساب‌ها تنها برای مدت زمان معینی معتبر هستند و پس از پایان دوره مالی دیگر ارزشی ندارند.
به طور خلاصه، حساب‌های دائمی برای نگهداری اطلاعات ثابت و برای مدت زمان نامحدود مناسب هستند، در حالی که حساب‌های موقت برای ثبت تراکنش‌های یک دوره زمانی خاص و تهیه گزارش‌های مالی مربوط به آن دوره مورد استفاده قرار می‌گیرند.
بستن حساب ها در حسابداری چیست؟
بستن حساب ها در حسابداری فرآیندی است که در پایان هر دوره مالی برای آماده سازی برای دوره بعد انجام می شود. این فرآیند شامل مراحل زیر است:
شناسایی حساب های موقت:
در اولین قدم، باید حساب های موقت (سود و زیانی) مانند درآمدها و هزینه ها را شناسایی کرد.
محاسبه مانده حساب های موقت:
سپس، مانده هر حساب موقت باید محاسبه شود. مانده حساب نشان دهنده تفاضل بین بدهکار و بستانکار حساب است.
بستن حساب های موقت:
پس از محاسبه مانده حساب های موقت، باید آنها را با استفاده از سند اختتامیه بسته شوند. برای بستن هر حساب موقت، باید یک سند اختتامیه صادر کرد که شامل موارد زیر است:
- تاریخ
- شرح
- شماره حساب
- مبلغ بدهکار
- مبلغ بستانکار
انتقال مانده حساب های دائمی:
مانده حساب های دائمی (ترازنامه ای) مانند دارایی ها، بدهی ها و سرمایه به دوره بعد منتقل می شود.
تهیه صورت های مالی:
پس از بستن حساب ها در حسابداری، می توان صورت های مالی مانند ترازنامه، صورت سود و زیان و صورت جریان وجوه نقد را تهیه کرد
تنظیم سند اختتامیه:
سندی برای ثبت بستن حساب های موقت و انتقال مانده آنها به حساب های دائمی تنظیم می شود.
انتقال مانده حساب های دائمی به دوره بعد:
مانده حساب های دائمی به دوره مالی بعد منتقل می شود.
دلایل بستن حساب ها در حسابداری:
به علت دلایل زیر باید بستن حساب ها در حسابداری صورت بگیرد:
محاسبه سود یا زیان دوره: با بستن حساب های موقت، می توان سود یا زیان دوره مالی را محاسبه کرد.
آماده سازی برای دوره بعد: با بستن حساب ها در حسابداری، حساب ها برای دوره مالی بعد آماده می شوند.
ارائه اطلاعات مالی: با تهیه صورت های مالی، می توان اطلاعات مالی شرکت یا سازمان را به ذینفعان ارائه کرد.
نکاتی در مورد بستن حساب ها در حسابداری:
قبل از بستن حساب ها در حسابداری، باید از صحت و دقت اطلاعات حسابداری اطمینان حاصل کرد.
بستن حساب ها در حسابداری باید با دقت و ظرافت انجام شود تا از بروز خطا جلوگیری شود.
در صورت نیاز، می توان از نرم افزارهای حسابداری برای بستن حساب ها در حسابداری استفاده کرد.
بستن حساب ها در حسابداری به معنای اتمام فعالیت یک حساب و معلق کردن ثبت تراکنش‌های آن حساب است. این فرآیند معمولاً در پایان دوره مالی یا در موارد خاصی مانند تغییرات ساختاری یا اعمال تصمیمات مدیریتی صورت می‌گیرد. زمانی که یک حساب بسته می‌شود، دیگر امکان اضافه کردن تراکنش جدید به آن وجود ندارد، با این حال اطلاعات ثبت شده در آن حساب همچنان در دسترس است و قابل مشاهده است. اتمام یک حساب معمولاً با تراکنشی به نام “بستن حساب” صورت می‌گیرد که به عنوان یک تراکنش روزمره در سیستم حسابداری ثبت می‌شود.
علت بستن حساب ها در حسابداری ممکن است شامل موارد زیر باشد:
۴ علت بستن حساب ها در حسابداری:
پایان دوره مالی: در پایان هر دوره مالی، حساب‌های موقت معمولاً بسته می‌شوند و اطلاعات مربوط به آنها به حساب‌های دائمی منتقل می‌شود. این اقدام برای تهیه گزارش‌های مالی سالانه از اهمیت بالایی برخوردار است.
تغییرات ساختاری: در صورت تغییرات در ساختار سازمانی یا حسابداری، ممکن است برخی از حساب‌ها بسته شده و یا جدید ایجاد شوند.
تصمیمات مدیریتی: بستن حساب ها در حسابداری ممکن است نتیجه تصمیمات مدیریتی باشد، مانند تصمیم برای قطع یک خط کسب و کار یا انحلال یک بخش از شرکت.
اعمال مقررات حسابداری: در برخی موارد، مقررات حسابداری ممکن است نیاز به بستن حساب ها در حسابداری را تحت شرایط خاصی بگذارد، مثلاً برای انجام حسابرسی یا برآورد سود و زیان به‌طور دقیق.
با بستن حساب ها در حسابداری، معمولاً تمامی تراکنش‌هایی که قبل از بستن انجام شده با این حساب، جمع‌بندی و انعکاس می‌یابند و در گزارشات مالی و سایر مستندات مربوط به دوره مالی مشخص می‌شود.
اصل تطابق هزینه با درآمد
اصل تطابق هزینه با درآمد یکی از اصول پایه‌ای حسابداری تعهدی است که بیان می‌کند هزینه‌ها باید در دوره‌ای که به وقوع می‌پیوندند، ثبت شوند، بدون در نظر گرفتن زمان پرداخت آنها. به عبارت دیگر، این اصل بر ضرورت تطابق زمانی بین شناسایی درآمدها و هزینه‌های مرتبط با آنها تأکید دارد.
دلایل اهمیت اصل تطابق:
ارائه تصویری دقیق از عملکرد مالی: با رعایت این اصل، سود یا زیان هر دوره مالی به طور دقیق محاسبه می‌شود و از انعکاس نادرست عملکرد مالی در دوره‌های مختلف جلوگیری می‌شود.
کمک به تصمیم‌گیری‌های مالی: با تطابق هزینه‌ها با درآمدها، می‌توان به طور دقیق‌تر سودآوری هر فعالیت یا محصول را ارزیابی کرد و در مورد تخصیص منابع تصمیمات بهتری اتخاذ کرد.
رعایت قوانین و مقررات: بسیاری از قوانین و مقررات مالی، مانند قانون مالیات‌های مستقیم، بر ضرورت رعایت اصل تطابق تأکید دارند.
نحوه اعمال اصل تطابق:
شناسایی هزینه‌ها در زمان وقوع: هزینه‌ها باید در دوره‌ای که به وقوع می‌پیوندند، ثبت شوند، حتی اگر در آن دوره پرداخت نشده باشند. برای این منظور، از روش‌هایی مانند پیش‌پرداخت و استهلاک استفاده می‌شود.
تخصیص منظم و منطقی هزینه‌ها: برخی از هزینه‌ها به طور مستقیم با درآمدهای یک دوره خاص مرتبط نیستند. در این موارد، باید هزینه‌ها به طور منظم و منطقی بین دوره‌هایی که از آنها منفعت می‌برند، تخصیص داده شوند
مثال:
فرض کنید شرکتی در فروردین ماه یک دستگاه ماشین‌آلات به مبلغ ۱۰۰ میلیون ریال خریداری می‌کند و عمر مفید این دستگاه ۵ سال است. در این صورت، شرکت باید سالانه ۲۰ میلیون ریال (۱۰۰ میلیون ریال ÷ ۵ سال) از این مبلغ را به عنوان هزینه استهلاک در حسابداری خود ثبت کند.
انواع اندوخته در حسابداری
اندوخته در حسابداری به بخشی از سود خالص شرکت گفته می‌شود که به دلایل مختلفی از جمله تقویت بنیه مالی، ایجاد منابع برای طرح‌های توسعه آتی و حفظ نقدینگی کنار گذاشته می‌شود.
انواع اندوخته:
اندوخته قانونی: این نوع اندوخته بر اساس ماده ۱۴۰ قانون تجارت ایجاد می‌شود و شرکت‌ها موظفند ۵% از سود خالص خود را تا زمانی که به ۱۰% سرمایه شرکت برسد، به عنوان اندوخته قانونی در نظر بگیرند.
اندوخته احتیاطی: این نوع اندوخته برای مقابله با ضررهای احتمالی و تقویت بنیه مالی شرکت ایجاد می‌شود. استفاده از این اندوخته اختیاری است و به تصمیم مجمع عمومی صاحبان سهام بستگی دارد.
اندوخته توسعه و تکمیل: این نوع اندوخته برای تامین منابع مالی طرح‌های توسعه آتی شرکت ایجاد می‌شود. استفاده از این اندوخته اختیاری است و به تصمیم مجمع عمومی صاحبان سهام بستگی دارد.
سایر اندوخته‌ها: علاوه بر موارد فوق، شرکت‌ها می‌توانند اندوخته‌های دیگری نیز برای اهداف خاص ایجاد کنند.
نکاتی در مورد اندوخته‌ها:
اندوخته‌ها در گروه حقوق صاحبان سهام در ترازنامه طبقه‌بندی می‌شوند.
اندوخته‌ها ماهیت بستانکار دارند.
سود حاصل از سرمایه‌گذاری اندوخته‌ها جزو سود عملیاتی شرکت محسوب می‌شود.
اندوخته‌ها قابل تقسیم بین سهامداران نیستند، مگر در زمان انحلال شرکت.
در حسابداری، اندوخته‌ها (یا مجموعه‌ها) مجموعه‌هایی از حساب‌ها هستند که به صورت گروه‌بندی شده بر اساس نوع یا ویژگی مشترکی از حساب‌ها تشکیل می‌شوند. اندوخته‌ها برای سازماندهی و دسته‌بندی حساب‌ها در سیستم حسابداری استفاده می‌شوند تا فرآیند گزارش‌دهی و تحلیل مالی را ساده‌تر و قابل فهم‌تر کنند. در زیر، به برخی از انواع اندوخته‌ها در حسابداری اشاره می‌شود:
اندوخته‌های دارایی:
این اندوخته‌ها شامل تمامی حساب‌هایی هستند که مربوط به دارایی‌های سازمان می‌شوند. به عنوان مثال، اندوخته دارایی‌های جاری، اندوخته دارایی‌های ثابت، و اندوخته دارایی‌های نامشهود.
اندوخته‌های بدهی:
این اندوخته‌ها شامل تمامی حساب‌هایی هستند که مربوط به بدهی‌ها و تعهدات مالی سازمان می‌شوند. به عنوان مثال، اندوخته بدهی‌های جاری، اندوخته بدهی‌های بلندمدت، و اندوخته بدهی‌های مالیاتی.
اندوخته‌های حقوق صاحبان سرمایه:
این اندوخته‌ها شامل تمامی حساب‌هایی هستند که مربوط به حقوق صاحبان سرمایه و سهامداران سازمان می‌شوند. مثال از آنها عبارتند از اندوخته سرمایه، اندوخته سود انباشته، و اندوخته سهام.
اندوخته‌های هزینه‌ها:
این اندوخته‌ها شامل تمامی حساب‌هایی هستند که مربوط به هزینه‌ها و مصارف مالی سازمان در طول دوره مالی می‌شوند. به عنوان مثال، اندوخته هزینه‌های نیروی کار، اندوخته هزینه‌های مواد، و اندوخته هزینه‌های اداری.
اندوخته‌های درآمدها:
این اندوخته‌ها شامل تمامی حساب‌هایی هستند که مربوط به درآمدها و فعالیت‌های درآمدزای سازمان می‌شوند. به عنوان مثال، اندوخته درآمدهای فروش، اندوخته درآمدهای خدمات، و اندوخته درآمدهای سرمایه‌ای.
این تقسیم‌بندی‌ها تنها برخی از انواع اندوخته‌ها در حسابداری را نشان می‌دهد. در واقع، اندوخته‌ها می‌توانند براساس نیازهای خاص هر سازمان و ویژگی‌های خاص صنعتی تنظیم شوند.
هدف از فرایند بستن حساب ها در حسابداری
هدف از فرایند بستن حساب ها در حسابداری چیست؟
فرایند بستن حساب ها در حسابداری به منظور آماده‌سازی برای دوره مالی جدید و ارائه اطلاعات دقیق و قابل اعتماد در مورد وضعیت مالی و عملکرد مالی یک شرکت یا سازمان انجام می‌شود.
اهداف اصلی بستن حساب ها در حسابداری:
محاسبه سود یا زیان دوره مالی:
در این مرحله، مانده حساب های “درآمد” و “هزینه” جمع آوری و با هم مقایسه می شوند. اگر مانده حساب های “درآمد” بیشتر باشد، شرکت یا سازمان در آن دوره مالی سود کسب کرده است. در غیر این صورت، شرکت یا سازمان زیانده بوده است.
انتقال مانده حساب های دائم به حساب های موقت:
مانده حساب های “دارایی ها، بدهی ها و سرمایه” به حساب های موقت “خلاصه سود و زیان” و “سود انباشته” منتقل می شود.
بستن حساب های موقت:
حساب های موقت مانند “فروش” و “خرید” با انتقال مانده آنها به حساب های “خلاصه سود و زیان” و “سود انباشته” بسته می شوند.
تهیه صورت های مالی:
پس از بستن حساب ها در حسابداری، می‌توان صورت‌های مالی مانند ترازنامه، صورت سود و زیان و صورت جریان وجوه نقد را تهیه کرد.
مزایای بستن حساب ها در حسابداری:
با مزایای بستن حساب ها در حسابداری بیشتر آشنا شوید:
ارائه اطلاعات دقیق و قابل اعتماد: بستن حساب ها در حسابداری به اطمینان از صحت و دقت اطلاعات در صورت‌های مالی کمک می‌کند.
آماده‌سازی برای دوره مالی جدید: با بستن حساب ها در حسابداری، مانده حساب های موقت صفر شده و آماده ثبت اطلاعات مربوط به دوره مالی جدید می‌شوند.
کمک به تصمیم‌گیری: اطلاعات حاصل از بستن حساب ها در حسابداری می‌تواند به مدیران و سهامداران در تصمیم‌گیری‌های آگاهانه کمک کند.
فرایند بستن حساب ها در حسابداری به منظور انجام گزارشگری مالی دقیق و صحیح است. این فرایند معمولاً در پایان هر دوره مالی (مانند ماهانه، فصلی یا سالیانه) صورت می‌گیرد و اهداف مختلفی را دنبال می‌کند، که شامل موارد زیر می‌شود:
انعکاس دقیق سود و زیان:
با بستن حساب ها در حسابداری، سود یا زیان خالص برای دوره مالی معینی محاسبه می‌شود. این اطلاعات اساسی است برای ارائه گزارش‌های مالی دقیق و منعکس کردن عملکرد مالی وضعیت سازمان.
تهیه گزارشات مالی:
فرایند بستن حساب ها در حسابداری اطلاعات مورد نیاز برای تهیه گزارشات مالی را فراهم می‌کند. این گزارشات مالی شامل صورت سود و زیان، صورت ترازنامه و گزارش جریان وجوه نقد است.
تحلیل و ارزیابی عملکرد:
اطلاعات حاصل از بستن حساب ها در حسابداری به مدیران و سایر نهادهای مدیریتی کمک می‌کند تا عملکرد مالی سازمان را تحلیل و ارزیابی کنند و تصمیم‌گیری‌های مناسب را انجام دهند.
تسهیل ارتباط با سایر ارگان‌ها:
گزارشات مالی حاصل از بستن حساب ها در حسابداری برای ارتباط با سایر ارگان‌ها مانند بانک‌ها، مالیات‌دریافت‌کنندگان، سرمایه‌گذاران و سایر ذینفعان اساسی است.
انجام ارزیابی و حسابرسی:
اطلاعات حاصل از بستن حساب ها در حسابداری مهم برای انجام ارزیابی داخلی و حسابرسی خارجی است. این ارزیابی‌ها و حسابرسی‌ها به اطمینان از صحت و قابل اعتماد بودن گزارشات مالی کمک می‌کنند.
به طور کلی، هدف اصلی از فرایند بستن حساب ها در حسابداری، اطمینان حاصل کردن از دقت، صحت و قابل اعتماد بودن اطلاعات مالی سازمان و ارائه گزارشاتی که مدیران و سایر ذینفعان می‌توانند برای تصمیم‌گیری‌های مدیریتی و سرمایه‌گذاری استفاده کنند، است.
پیشنهاد ما برای بستن حساب ها در حسابداری با نرم افزار
نرم افزار حسابداری تحت وب پایدار می تواند شما را برای بستن حساب ها در حسابداری همراهی کند و با مراحل زیر به راحتی حساب های خودتان را مدیریت کنید:
۱- ایجاد حساب افتتاحیه و اختتامیه
۲- امکان ارائه صورت مغایرت حساب ها
۳- ثبت اصلاحی و مانده گیری حساب ها
۴- ثبت های اختتامیه و افتتاحیه
۵- ارائه گزارشات مدیریتی
۶- و دیگر امکانات …
جمع بندی
به طور کلی، هدف اصلی از فرایند بستن حساب ها در حسابداری، اطمینان حاصل کردن از دقت، صحت و قابل اعتماد بودن اطلاعات مالی سازمان و ارائه گزارشاتی که مدیران و سایر ذینفعان می‌توانند برای تصمیم‌گیری‌های مدیریتی و سرمایه‌گذاری استفاده کننده است.
ممنون از شما که تا آخر این مقاله (بستن حساب ها در حسابداری) همراه ما بودید، خوشحال می‌شویم نظرات خودتان را برای ما کامنت کنید.
